সকলো ৠতুৰে থাকে হেনো
নিজস্ব সময়
অহাৰ বা যোৱাৰ
তেন্তে কেনেকৈনো কওঁ
আহিবিয়েই বা ৰৈ যা বুলি
বৰ্ষাৰ জীপালতাই তো
সজীৱ কৰে
ঠেটুৱৈ লগা বিৰিখক
লঠঙা ডাল পাতে
কুঁহিপাত পিন্ধে
ফাগুনে ৰিঙা ৰিঙা কৰে
উদাস আবেলিবোৰ
সৰাপাতৰ সতে উৰুৱাই
বালিৰ ধুমুহাবোৰ
চতে জানো নিনিয়ে বই
বৰদৈচিলাক আইৰ ঘৰলৈ
No comments:
Post a Comment