ফাগুন

মোৰ জোনাক যেন সপোন জাক
কুহিঁ পুৱাতেই বুটলি আনিলো
অকনি আকাশত বিলাবলৈ
কুঁৱলি সনা চাদৰৰ ভাঁজ খুলি
মলয়াজাকে ডুবৰিত নিয়ৰ ফুল তোলে
তৰা ফুল বোৰে ৰাতি বৰকৈ বিনাইছিল
তাহাঁতৰো চাগৈ কিমান হেপাহ
প্ৰকৄতিৰ চোতালত উমলিবলৈ
ফাগুন চোন আকৌ ঘূৰি আহিলেই
লঠ্ঙা পলাশ জোপাত ওলমিবলৈ
কমলাবুলীয়া সাঁজজোৰ পিন্ধি
তাইৰ যে কিমান কথা
চকচকী সখীয়তি জনীৰ সতে,
ওৰনি বাৰণি লৈ বৰদৈ চিলা জনী ওলাইছেই
ফাগুনৰ ভৰুণ বুকু নাঙঠ কৰিবলৈ
ডৰিক জনীৰো আকৌ কহুঁৱাৰ সতে মিতিৰালি
নৈৰ পাৰৰ বালি ধুমুহাৰে আকৌ তাইৰ চুপতা-চুপতি
যেনেকৈ পালতৰা খনে পাতে সুৰুজৰে শঠা-মিতিৰালি
হে’ৰ নাৱৰীয়া বিনাবিনে নুশুনা সুৰ এটি
বছৰটো নৌ ঘূৰোতেই
নামাতো বুলোতেই
নাচনীৰ ৰিহা উৰুৱাবলৈ
ঘূৰি ফাগুন দেখোন আহিলেই..
শিমলুৰ কোলা শুৱাবলে..